Onderlinge verbondenheid en zorg voor elkaar

Toen halverwege maart in Nederland de eerste lockdown plaatsvond, zochten kerken naar een heldere en aansprekende manier om mensen te bemoedigen en troosten. Dat leidde tot de Klokken van Hoop en Troost. Drie weken lang klonken op woensdagavond tussen 19.00 en 19.15 uur overal in het land de kerkklokken als teken van verbondenheid over de grenzen van het isolement heen. Ook riepen de klokken op tot gebed en andere vormen van steun voor alle zieken en voor wie zich dag aan dag inzetten voor de gezondheid en veiligheid van medemensen.

Nu de tweede lockdown een feit is en zovelen, misschien nog meer dan voorheen, naar houvast en steun zoeken in deze onzekere en zware tijd, willen we als kerken opnieuw een helder, gezamenlijk geluid laten klinken. Daarom zal de Raad van Kerken vanaf 4 november wekelijks op woensdagavond om 19.00 uur Woorden van Hoop en Troost uitzenden: Korte videofilmpjes van enkele minuten waarin, in afwisseling, kerkelijke vertegenwoordigers een bemoedigende boodschap uitspreken. Zo hopen we als kerken ieder die getroffen is door het coronavirus of de gevolgen ervan een hart onder de riem te steken en bij te dragen aan onderlinge verbondenheid en zorg voor elkaar.

In de tweede aflevering van Woorden van Hoop en Troost laat mgr.dr. Dirk Jan Schoon, bisschop van Haarlem, een schilderij van Joan Colette zien van Sint Maarten die zijn mantel met een arme bedelaar deelt. Lampionnen zijn misschien niet goed mogelijk, maar een beetje licht brengen is ook al heel wat.

In de eerste aflevering van Woorden van Hoop en Troost sprak mgr. Hans van den Hende, bisschop van Rotterdam, een woord van bemoediging. Hij refereert aan de brief van Paulus aan de Romeinen.